Machinist

Abdu

Even voorstellen

Toen ik na het gymnasium niet wist wat ik wilde gaan studeren, zei mijn moeder dat ik er als kind altijd van droomde om machinist te worden. Dat heeft me ertoe aangezet om de opleiding tot machinist te starten.

Toen ik jong was hadden we geen auto en daarom reisden mijn gezin en ik altijd met de trein. Ik vond toen de baan van machinist al een beetje magisch. Het is zo'n oud beroep en het heeft een bepaald aanzien.

Ik ben nu bijna een jaar zelf machinist en vind het tot nu toe heel gaaf. Ik heb de verantwoordelijkheid over een grote, zware trein, die wel 140 km/u rijdt en er zitten vaak meer dan 400 reizigers in de trein. Ik neem mijn verantwoordelijkheid dan ook heel serieus.

Mijn bijzonderste rit was mijn tweede, toen ik net was afgestudeerd. Mijn hele gezin reed mee in de trein en mijn moeder was hartstikke trots!

"Ik werk nu bijna een jaar voor NS en ervaar het tot nu toe als een heel collegiaal bedrijf.
Mensen helpen elkaar graag en staan voor elkaar klaar als dat nodig is."

Mijn collega's

De conducteur is mijn medespeler tijdens een rit. Als ik druk ben met het besturen van de trein, fungeert hij als mijn ogen en oren in de trein. Als er bijvoorbeeld iets mis gaat, focust de conducteur zich op de reizigers en ik op de technische kant.

Daarnaast hebben we het natuurlijk ook vaak hartstikke gezellig. Ik werk nu bijna een jaar voor NS en ervaar het tot nu toe als een heel collegiaal bedrijf. Mensen helpen elkaar graag en staan voor elkaar klaar als dat nodig is.

Laatst kwam mijn trein tot stilstand en moest een andere trein erbij komen voor hulp. Die trein bleek bestuurd te worden door een oud-klasgenoot van me, van de opleiding tot machinist. Dat zijn de leuke momenten!

Leukste moment van de week

Mijn hoogtepunt van de week was het doen van de takeover, ik vond het zo leuk om mensen mee te nemen in mijn werk! Doordat ik met de takeover bezig was stond ik stil bij dingen, die ik anders normaal vind. Zoals hoe gek het eigenlijk is om met een trappetje de cabine in te klimmen.

Ook merkte ik nog extra hoe erg ik van mijn baan geniet. Natuurlijk heeft geen enkele baan alleen maar positieve kanten. Dat ik soms heel vroeg moet opstaan, is niet altijd fijn en ik kom ook weleens kapot thuis. Werken op onregelmatige tijden is iets dat bij het vak hoort en daar moet je tegen kunnen.

Maar om 4 uur 's ochtends opstaan heeft ook iets bijzonders. Zo startte ik gisteren vlak voor zonsopgang en de lucht was compleet roze. Er hing een grondmist waar ik net bovenuit reed en ik zag ganzen vliegen en hazen door de velden rennen. Ik voelde weer echt de magie van het vak.