Als operationeel teamleider bij het Materieel Besturingscentrum NS geef ik leiding aan helpdeskmedewerkers en planners. Dit doe ik op het OCCR in Utrecht, het Operationeel Controle Centrum Rail. Stel, een trein krijgt een storing en kan niet meer verder rijden, dan bellen machinisten en conducteurs naar onze helpdesk. Wij verwerken deze technische defecten dan. Het gaat vooral om storingen bij rijdende treinen. Meestal belt men voor grote storingen, maar soms ook voor kleinere defecten aan bijvoorbeeld een toilet.
Van tevoren weet je nooit hoe je werkdag eruitziet. Soms is het hollen, soms is het stilstaan. De ene dienst kan het rustig zijn en de andere dienst zit je met je handen in het haar. Die afwisseling maakt het leuk. Ook werk ik met veel verschillende collega’s samen, die andere expertises hebben. Bijvoorbeeld met ketenpartners in de techniek en van andere bedrijven. Da’s voor mij handig, want ik ben niet echt technisch aangelegd. En soms met collega’s die logistieke kennis hebben. Dat contact met verschillende mensen vind ik super-interessant.
Ik ben wel van de feestcommissie, haha. Ik vind het leuk om activiteiten te organiseren met het team. Zo zijn we al eens gaan karten en paintballen. Borrelen doen we ook graag. Door de onregelmatige diensten zit je soms op dinsdagmiddag samen op het terras en een andere keer ben je op donderdagavond aan het wielrennen met elkaar. Collega’s komen vanuit het hele land en komen in Utrecht bij elkaar. Van Heerhugowaard tot Venlo en van Leiden tot Hengelo. Leuke dingen met elkaar doen buiten werk om, dat houdt het extra leuk.
Bij ons op de afdeling staat ook iedereen voor elkaar klaar. Zelf heb ik bijvoorbeeld geen technische achtergrond, dus is het handig dat collega’s mij met technische vraagstukken kunnen helpen. Ik hoef me niet te schamen om vragen te stellen. Iedereen wil elkaar helpen. Dat is ontzettend relaxt. Het is echt een leuke club bij elkaar, met mensen van diverse achtergronden.
De ene keer is het rustig, de andere keer is het druk, zoals afgelopen week het geval was. Dat maakt het werk spannend. Binnen een kwartier tijd was mijn werkdag zo omgeslagen. Er kwam een melding binnen van een storing en toen moest ik opeens heel snel schakelen. Ik vind dat wel cool, dat motiveert me. Je moet er natuurlijk wel tegen kunnen, om ineens zo ‘aan’ te staan. Je werkdag is niet te plannen en dat is juist een leuke uitdaging. Je weet nooit wat er gaat gebeuren. Vooral niet in de vroege en in de late diensten. En zeker niet in de herfst en winter, wanneer de weersomstandigheden de dienstregeling kunnen beïnvloeden. Maar het maakt je trots wanneer je een trein weer veilig op pad kunt laten sturen.
Elke dag is anders als conducteur. De nachttrein is totaal verschillend van wanneer je in de ochtendspits werkt. Je hebt te maken met andere mensen, verschil in drukte en in of je alleen werkt of met een andere conducteur.
Ik vind het belangrijk om de conducteur te spreken voordat we gaan rijden. Dat persoonlijke contact maakt je werkdag leuker, en stel dat er iets op de trein gebeurt, dan wil je weten wie je conducteur is. We zijn een team, en samen zorgen we voor de veiligheid aan boord.
Normaal gesproken maak ik graag grapjes. Als er iemand een bos bloemen bij zich heeft, is het ijs snel gebroken als ik zeg: “Nou, dat had u nou niet hoeven doen.” Vervolgens krijg ik dan de tofste reisverhalen te horen. Zo leuk!