Tractie, tractiebesturing, tractiemotoren en tractie-elektronica op hoofdstroomgebied. Een aandachtsgebied waarin enorm veel ontwikkelingen plaatsvinden. Denk bijvoorbeeld aan technologieën om treinen zo snel mogelijk op te laten trekken, om energieverlies te beperken, en om energie terug te winnen uit remprocessen.
Ook op componentenniveau gebeurt er van alles. Vroeger gebruikten we thyristoren om de grote vermogens bij hoge spanningen voor de aandrijving met betrekkelijk weinig verlies te schakelen. Tegenwoordig zijn er IGBT’s, Insulated Gate Bipolar Transistors, die met een kleine stuurspanning toch grote vermogens kunnen schakelen.
Die IGBT’s beschikken over tal van voordelen. Zo zijn ze aardig wat compacter. In een ruimte waarin twee thyristoren passen, passen meerdere IGBT’s. Of je dus dertig thyristoren in een locomotief plaatst of dertig IGBT’s, scheelt dat nogal in de nodige ruimte. Andere belangrijke eigenschappen: minder warmteontwikkeling, minder verliezen, snellere schakelingen en minder vaak uitval.
Je kunt zo’n nieuwe techniek niet zomaar in het spoorverkeer gaan toepassen. Theoretisch kan ieder systeem aan boord defecten vertonen die het veiligheidssysteem in de baan verstoren. Niet alleen bij de nieuwbouw, maar ook bij de revisie en herstellingen van treinen denken system engineers mee over de gekozen oplossingen. Ze controleren enerzijds aan de hand van de bewijsvoering van de fabrikant en anderzijds met eigen metingen of alles naar behoren functioneert en daarbij niets in een frequentie terechtkomt waarmee het veiligheidssysteem kan worden beïnvloed. Ook hebben we oog voor de haalbaarheid van implementatie in de trein ‒ levert het geen problemen op voor de temperatuurhuishouding? ‒ en gemak van onderhoud.
Eigenlijk kun je system engineers zien als een soort adviesorgaan over de toepassing van nieuwe technologie. Ze gaan op zoek naar innovaties op railbeurzen zoals de InnoTrans in Berlijn en zitten natuurlijk met engineers van fabrikanten om tafel. Ieder innovatietraject is een verbetertraject: je leert van iedere stap en die kennis pas je meteen weer toe in de volgende trein.
Hielke
Van je hobby je werk maken: monteur Hielke (19) kreeg het voor elkaar. “Ik had als kind al een fascinatie voor treinen. Mijn moeder nam me altijd met de trein mee op pad naar opa en oma. Toen is die liefde voor treinen ontstaan, en nooit meer weggegaan.”
Philippe
Philippe is geruime tijd werkzaam bij NS en werkt nu als praktijkopleider en stagebegeleider bij de TechniekFabriek in het Brabantse Berkel-Enschot. "Ik leid jonge techneuten op om te werken aan de treinen van NS. Ik begeleid ze op alle vlakken: van techniek tot loopbaanontwikkeling. Daarnaast ben ik stagebegeleider. In totaal coach ik veertien studenten. Het is een leuke en dynamische bedoening hier. Geen dag is hetzelfde."
Kieran
Studeren, maar óók de handen uit de mouwen steken. Dat zag Kieran (22) wel zitten. En dus meldde hij zich bij de TechniekFabriek aan als leerling-monteur: “Een theoretische opleiding is niet voor mij weggelegd. Ik wil juist met mijn handen werken.”
Wij, en derde partijen, maken op onze website gebruik van cookies. Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website goed functioneert, om jouw voorkeuren op te slaan, om inzicht te verkrijgen in bezoekersgedrag, maar ook voor marketing en social media doeleinden (laten zien van gepersonaliseerde advertenties). Door op ‘Accepteren’ te klikken, ga je akkoord met het gebruik van alle cookies. In onze Cookieverklaring kun je meer lezen over de cookies die wij gebruiken en kun je jouw voorkeuren opslaan of wijzigen. Door ‘Weigeren’ te klikken ga je alleen akkoord met het gebruik van functionele cookies.