Ik ben nu zes jaar Hoofdconducteur en zit helemaal op mijn plek. Het leukste vind ik dat als er een calamiteit is, ik direct moet inspringen en zorgen dat de reiziger goed geïnformeerd is. Dat snelle schakelen en stukje serviceverlening geeft me voldoening.
Ik draai alle soorten diensten, van de vroege tot de late dienst. Mijn werk begint altijd met me in dienst melden, een kop koffie drinken en dan - als dat nodig is - de trein gereed maken met de machinist. Dan ga ik de trein in, start ik het vertrekproces en maak ik servicerondes in de trein.
Geen dag is hetzelfde, want er kunnen zich situaties voordoen die je niet verwacht. Zo kan er een storing zijn en dan is het aan mij om de reizigers op de hoogte te houden en in het uiterste geval, om een eventuele evacuatie in goede banen te leiden. Die verantwoordelijkheid moet je aankunnen!
Een van mijn mooiste herinneringen is dat een collega besloot een huwelijksaanzoek te doen via de omroep in de trein. Ik stond klaar om de reactie van de toekomstige bruid te filmen en om haar naar een andere omroep te begeleiden voor haar antwoord. Ze zei ja!
Ik werk vanuit mijn standplaats Lelystad en daar heb ik een gezellige en hechte groep collega’s. We staan voor elkaar klaar, zowel tijdens de diensten als daarbuiten.
Ik werk al zes jaar als Hoofdconducteur en dan maak je ook gebeurtenissen mee die heftig zijn. Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat mijn collega’s er in zo’n geval alles aan doen om er naderhand voor je te zijn, of om taken over te nemen. Dat gevoel noemen wij het geelblauwe hart.
Ik ben sinds een paar jaar werkplekbegeleider, dat houdt in dat ik aspirant Hoofdconducteurs begeleid in de trein. Het mooiste vind ik als je ziet dat ze taken leren en het dan opeens zelf kunnen doen.
Ik rolde er een beetje in, zo hielp ik bij een introductiedag en daarna viel ik een keer in als werkbegeleider. Mijn Teammanager zag dat ik het leuk vond en vroeg of ik een vaste begeleider wilde worden. Daar hoefde ik niet lang over na te denken!
De ene week begeleid ik vier verschillende leerlingen, de andere week maar één. Het liefst begeleid ik iemand langere tijd, dan zie je de groei. Ik help de aspiranten graag en het maakt mijn dienst interessanter. Een win-winsituatie dus!
Yordi
Yordi (31) begon negen jaar geleden bij de Railcatering van NS als bijbaan tijdens zijn studie. “Ik verkocht eten en drinken in de trein en raakte steeds meer geïnteresseerd in het werk van de conducteur.” Na zijn mediaopleiding merkte hij dat een kantoorbaan niets voor hem was. “9 tot 5 voelde als een sleur. Ik miste het contact met mensen.”
Renny
Maak kennis met conducteur Renny (57). Naast haar werk is ze ambassadeur suïcidepreventie, trotse ambassadeur van NS én mantelzorger bij Saar aan Huis. Ze maakt niet alleen offline maar ook online de wereld een stukje mooier. Renny: “Op LinkedIn deel ik de levenslessen die ik tegenkom in de trein.”
Michelle
Michelle (24) begon haar carrière als communicatiestudent, maar werkt nu als trotse conducteur. Een onverwachte carrièreswitch, maar precies wat bij haar past. Ze vertelt: "Tijdens mijn afstudeerjaar aan de hbo-opleiding Communicatie reisde ik al vijf jaar dagelijks met de trein naar school. Terwijl veel medestudenten klaagden over het reizen, dacht ik juist: ik ga deze treinritjes straks missen."
Wij, en derde partijen, maken op onze website gebruik van cookies. Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website goed functioneert, om jouw voorkeuren op te slaan, om inzicht te verkrijgen in bezoekersgedrag, maar ook voor marketing en social media doeleinden (laten zien van gepersonaliseerde advertenties). Door op ‘Accepteren’ te klikken, ga je akkoord met het gebruik van alle cookies. In onze Cookieverklaring kun je meer lezen over de cookies die wij gebruiken en kun je jouw voorkeuren opslaan of wijzigen. Door ‘Weigeren’ te klikken ga je alleen akkoord met het gebruik van functionele cookies.