Elke dienst voelt voor mij als een uitstapje. Ik reis heel het land door, houd iedere keer pauze in een andere stad en kom elke keer weer andere collega’s tegen. Sommige collega’s ken je al, sommige nog niet, maar met iedereen houd je een leuk praatje. Bovendien geeft het mij een kick om iedereen veilig van A naar B te brengen.
Hoe leuk ik het nu ook vind, het machinistenbestaan was niet mijn eerste beroepskeuze. Na de havo had ik twee studies geprobeerd: docent Nederlands en scheikunde, maar beide studies werden het niet. Studeren lukte niet en ik vond het niet leuk. Mijn broertje was toen al lang machinist en is de treinfanaat van de familie. Hij raadde mij aan om ook machinist te worden. Ik was eerst bang dat dat saai zou zijn om heel de dag de trein te rijden, maar na een dagje mee lopen wilde ik niets anders.
Bij mijn vorige werkgevers keek ik altijd op de klok. Oh jeetje het is pas 2 uur en ik moet nog tot 5, was een gedachte die me vaak bekroop. Dat gevoel heb ik nog nooit gehad in mijn werk als machinist, en ik doe dit nu al zes jaar. Dan weet je dat je op de goede plek zit.
Elke dienst voelt voor mij als een uitstapje. Ik reis heel het land door, houd iedere keer pauze in een andere stad en kom elke keer weer andere collega’s tegen. Sommige collega’s ken je al, sommige nog niet, maar met iedereen houd je een leuk praatje. Bovendien geeft het mij een kick om iedereen veilig van A naar B te brengen.
Hoe leuk ik het nu ook vind, het machinistenbestaan was niet mijn eerste beroepskeuze. Na de havo had ik twee studies geprobeerd: docent Nederlands en scheikunde, maar beide studies werden het niet. Studeren lukte niet en ik vond het niet leuk. Mijn broertje was toen al lang machinist en is de treinfanaat van de familie. Hij raadde mij aan om ook machinist te worden. Ik was eerst bang dat dat saai zou zijn om heel de dag de trein te rijden, maar na een dagje mee lopen wilde ik niets anders.
Ik vind het belangrijk om de conducteur te spreken voordat we gaan rijden. Je hebt altijd wel contact met elkaar via de portofoon, maar als ik even vijf minuten heb voor vertrek, dan kletsen we altijd even op het perron. Als we iets langer de tijd hebben, halen we meestal ook even kopje koffie met elkaar. Dat persoonlijke contact maakt je werkdag leuker, en stel dat er iets op de trein gebeurt, dan wil je weten wie je conducteur is. We zijn een team, en samen zorgen we voor de veiligheid aan boord.
Bij NS werk je vrijwel iedere dienst weer met andere collega’s op de trein. Je kan in Amsterdam je trein overgeven aan een collega die helemaal uit Groningen komt, die je nooit eerder hebt gezien. En de andere keer kom je drie keer op een dag dezelfde collega uit Amsterdam tegen. Een fijne samenwerking voor mij is als je een dag gelachen hebt, en dat hebben we altijd wel. Het maakt niet uit met wie ik dienst heb, we hebben het altijd wel gezellig als NS’ers onder elkaar.
Naast mijn werk als machinist houd ik van schrijven. Eind vorig jaar bracht ik een bundel uit genaamd ‘De Meester’. Hierin deel ik verhalen over het treinleven en de mensen die ik onderweg tegenkom. Mijn highlight is dat ik hier ook de tijd voor heb gehad afgelopen week. Ik kom tot rust als ik mijn belevenissen van de dag op papier kan verwoorden. Helemaal als ik alle leuke momenten zo opnieuw beleef. Ik ben nu zelfs ook bezig met deel twee én met een bundel over mijn alleenstaande vaderschap.
Job
Vier jaar oud was hij, toen Job van der Schouw (21) wist: ik wil machinist worden. Over een paar maanden is het zover en mag deze aspirant-machinist zelfstandig een trein besturen. “Het idee dat je een gigantisch voertuig met honderden mensen bestuurt, leek me als kind al waanzinnig.”
Emma
Als je net als hoofdconducteur Emma (29) uit een NS-familie komt, dan lopen werk en privé nog al eens door elkaar. Gelukkig heeft Emma daar geen enkel probleem mee. “Mijn man, vader en zwager werken als machinist bij NS. Mijn schoonvader is inmiddels met pensioen, maar ook hij werkte bij het spoor. Mijn man kom ik niet vaak tegen, want we wisselen elkaar af in de zorg voor de kinderen. Mijn vader daarentegen wel, die zie ik regelmatig.”
Jordy
Als graphic designer maakte Jordy lange dagen. Na twaalf jaar had hij behoefte aan een baan met meer structuur en minder stress. Bij NS kan hij bovendien iets voor de maatschappij betekenen: 'Als machinist breng je reizigers letterlijk van A naar B. Dat ik daarbij help, geeft een goed gevoel.’
Wij, en derde partijen, maken op onze website gebruik van cookies. Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website goed functioneert, om jouw voorkeuren op te slaan, om inzicht te verkrijgen in bezoekersgedrag, maar ook voor marketing en social media doeleinden (laten zien van gepersonaliseerde advertenties). Door op ‘Accepteren’ te klikken, ga je akkoord met het gebruik van alle cookies. In onze Cookieverklaring kun je meer lezen over de cookies die wij gebruiken en kun je jouw voorkeuren opslaan of wijzigen. Door ‘Weigeren’ te klikken ga je alleen akkoord met het gebruik van functionele cookies.