Naast de gezelligheid vind ik het heerlijk dat mijn baan geen 9-tot-5-baan is. Elke dag is daardoor anders. De nachttrein is totaal verschillend van wanneer je in de ochtendspits werkt. Je hebt te maken met andere mensen, verschil in drukte en in of je alleen werkt of met een andere conducteur. Als je in de ochtend werkt, ben je de enige conducteur in de trein. Dat betekent dat je zelf verantwoordelijk bent voor alle taken, van de trein uitstappen tot omroepen en de kaartjes checken.

Ik raad al mijn vrienden aan om conducteur te worden. Ik vind het een heerlijk beroep en de collega’s zijn helemaal top. Ik drink niet alleen graag een koffietje met ze in de ochtend, ik kan ook altijd bij hen terecht voor goede raad.

Als conducteur kom je nog weleens voor uitdagingen te staan. Zo kan je in de nachttrein te maken krijgen met dronken reizigers of zelfs agressie. Dan moet je kunnen rekenen op je collega’s. Ik vraag hen ook vaak om advies: hoe ga je om met bepaalde situaties? Voor dat soort vragen heb ik ook een mentor, die me heel goed begeleidt. Ik kan bij haar met alles terecht. Vooral aan het begin van je baan heb je veel aan een persoon die je vertrouwt.

Mijn hoogtepunt van de week was dat ik mijn collega Adnan tegenkwam (rechts op de foto). Adnan is Medewerker Veiligheid & Service en hij is degene die mij heeft aangemoedigd om conducteur te worden. Ik ben hem daar elke dag dankbaar voor.

Adnan en ik hebben een hele bijzondere band. Voordat ik conducteur werd, werkte ik in een revalidatiecentrum. Adnans vader lag helaas in de laatste fase van zijn leven in dat centrum en ik heb hem toen verzorgd. In die tijd hebben zowel Adnan als zijn vader mij heel enthousiast gemaakt om voor NS te gaan werken. Ik zie Adnan nu bijna elke week tijdens mijn werk, want we hebben allebei de standplaats Rotterdam. En altijd als ik hem tegenkom, krijg ik de groetjes van zijn moeder. Dat noem ik nog eens een prachtige band tussen collega’s.